| Istifadəçi |
2012-01-19 17:25 GMT |
|
|
|
| Admin |
 |
| Mesaj Sayı : 1875 |
| Mövzu Sayı : |
| Rep Ver : |
| Rep Sayı : 45 |
Indi Saytda :  |
| Cinsiyyət : Oğlan |
|
| Şəhər : Anti-armenia.ORG |
Ölkə :  |
| Məslək : Programmer & Defacer |
| Yaş : 12 |
Mesaj :  |
|
1990-ci il yanvarın 20-də saat 00.20-də Azərbaycan SSR-nin Ali Sovetinin razılığı olmadan sayca 20 milyon çox olan, SSRİ-nin başqa regionlarandan gəlmiş Sovet Qoşunları Bakı şəhərinə soxuldular. Bununla da SSRİ-nin və Azərbaycan SSR-nin konstitusiyaları tam kobudcasına və vəhşiliklə pozulmuş oldu.
Nəticədə 170 nəfər həlak olanlar, 400-ə yaxın yaralanlılar oldu. Bunların içində asudə insanlar: gənclər, uşaqlar, qocalar və qadınlar da var idi, hətda hərbi qulluqçular da.
Şəhərə ordunun girməsi cə fövqəladə vəziyyətin elan edilməsi, SSRİ Ali Sovetinin 19 yanvar 1990-ci il tarixli qərarı və Qorbaçovun qolu ilə olmuşdur. Bu akta SSR-i Ali Sovetinin razılığı yalnız ordu girəndən 7 saat sonra elan edilmişdir.
Ordunun girməsilə Bakıda və bütün Azərbaycanda adi camaata qarşı görünməmiş cinayətlər başlandı. Helsinin və Vyana razılıqlarına qol çəkmiş bir hökumətdə insan hüquqları görünməmiş dərəcədə pozuldu.
Bakının zəbt olunması DİN-nin, DTK-nin və müntəzəm Sovet ordusunun hissələrilə müdafiyə naziri Yazovun komandanlığı altında həyata keçirildi. Heç bir xəbərdarlıq edilmədən şəhərin mərkəzində, kənarlarında milliyətindən, yaşından, cinsindən asılı olmayaraq sülhpərvər insanlara atəşlər açıldı. Belə vəhşiliklər şəhərətrafı qəsəbələrdə harada ki, əsasən azərbaycanlılar yaşayır və heç bir talan-tapmar (ordu bu adla girmişdi) ola bilməz, edilirdi. Hətda qadağan olunmuş silahlardan, güllələrdən də istifadə olunurdu. Hamıya məlumdur ki, güllə milliyət tanımır. Bu fəlakətli gecə əskərlər yaralılara qarşı da mərhəməti unudaraq, xəstəxanalarda işıqları söndürdülər, “təcili yardım” maşınlarına atəş açırdılar, ağır yaralılara yerindəcə qətlə yetirirdilər. Hətda öz vəhşiliklərinin izini itirmək üçün meyitləri yandırıb, gizlədirdilər. Məhz buna görə də respublikada yüzlərlə adamlar itmiş hesab olunurlar.
Yanvarın 20-də bu vəhşiliklərə Bakı Ali Hərbi məktəbinin milliyətcə müxtəlif bir neçə yüz nəfər kursantları etiraz əlaməti bildirdilər və Salyan kazarmasında olan hərbi sürsat anbarının bir hissəsini ələ aldılar. Bundan başqa meyitlərin və yaralıların dənizlə başqa yerə aparılmasını eşidən 50-ə yaxın mülki gəmilər və neft tankerləri Bakı buxtasını dövrəyə aldılar və onlar ara-sıra Sovet Ordusunun hərbi gəmiləri tərəfindən atəşə məruz qalırdılar.
Şəhər cəbhə xəttini xatırladırdı. Iki miliyonluq şəhərin, harada ki, neft, qaz idtehsal olunur üstündə raketlə silahlanmış hərbi vertolyotlar fırlanırdı. Bütün ərzaq anbarlarını ələ alaraq, dükanlara aparmağı qadağan edirdilər. Dərmanların çatışmamazdlığından (Moskva dərmanların gətirilməsinə imkan vermirdi) yaralılar ölürdü.
1990-ci il yanvarın 22-də Sovet Hərbçilərinin binaların daşında yerləşdirdiyi pulemyotların ağızı altında, günahsız güllələnmiş qurbanları 1,5 milyona yaxın xalq axırıncı yola saldı. Bakı öz oğlan və qızlarını: azərbaycanlıları, rusları, yəhudiləri və başqa millətlərin nümayəndələrini yola salırdı. Dağlıq parkda “Şəhidlər xiyabanı” yerləşir. Burada Azərbaycanın azadlığı uğrunda öz canlarını qəhrəmancasına vermiş oğlan və qızlarımızın qəbirləri yerləşir. Şəhidlər Xiyabanına bütün azərbaycan xalqı səcdə edir. Hər il yanvarın 20-də azərbaycan xalqı kecmiş SSRİ başçılarının: Qorbaçovun, Yazovun, Bakatinin, Primakovun, Kryuçkovun və Vezirovun sayəsində qəhrəmancasına şəhid olmuş vətəndaşlarımızın xatirəsini yad edir.
Istintaq komissiyasının verdiyi məlumata görə bu əməliyyatda 20 min hərbçilər, yüzlərlə tanklar, yüzlərlə başqa zirehli hərbi texnika, hərbi-nəqliyyat təyyarələri və bir neçə növ (HHQ, DİN, DTR) hərbi hissələrin hərbiçiləri iştirak etmişlər.
ALLAH Rehmət Eləsin !!!
BLACK JANUARY IN AZERBAIJAN
“Proclaiming the state of emergency in Baku and sending army to the city was the biggest mistake of my political life…”
From M.Gorbachev’s speech in Istanbul in April 27,1995
“Azerbaijanis will never forgive the tragic death of his sons and daughters to anyone…”
From the declaration of the Chairperson of Supreme Council of Azerbaijan SSR E.Gafarova in January 21, 1990
Late at night on January 19, 1990, 26.000 Soviet troops stormed Baku. They acted pursuant to a state of emergency declared by the USSR Supreme Soviet Presidium, signed by President Gorbachev and disclosed to the Azerbaijani public only after many citizens lay wounded or dead in the streets, hospitals and morgues of Baku.
More than 130 people died from wounds received that night and during subsequent violent confrontations and incidents that lasted in February; the majority of these were civilians killed by Soviet soldiers. More than 700 civilians were wounded. Hundreds of people were detained, only a handful of whom were put on trial for alleged criminal offenses. Civil liberties were severely curtailed.
The behavior of Soviet armed forces in Baku must be judged in the context of their actual mission. Mikhail Gorbachev’s use of force in Baku was nothing but the desperate attempt to stop dissolution of Communist ruling in Azerbaijan. The Soviet army was trying to rescue the totalitarian regime, the rule of Communist Party and Soviet empire.
Then-USSR Defense Minister Dimitri Yazov stated that the use offeree in Baku was intended to prevent the de facto takeover of the Azerbaijani government by the noncommunist opposition, to prevent their victory in upcoming free elections (scheduled for March, 1990), to destroy them as a political force, and to ensure that the Communist government remained in power.
Human Rights Watch report, entitled “Black January in Azerbaijan”, states: “Indeed, the violence used by the Soviet Army on the night of January 19-20 was so out of proportion to the resistance offered by Azerbaijanis as to constitute an exercise in collective punishment. Since Soviet officials have stated publicly that the purpose of the intervention of Soviet troops was to prevent the ouster of the Communist-dominated government of the Republic of Azerbaijan by the nationalist-minded, noncommunist opposition, the punishment inflicted on Baku by Soviet soldiers may have been intended as a warning to nationalists, not only in Azerbaijan, but in the other Republics of the Soviet Union.”
“The subsequent events in the Baltic Republics – where, in a remarkable parallel to the events in Baku, alleged civil disorder was cited as justification for violent intervention by Soviet troops -further confirms that the Soviet Government has demonstrated that it will deal harshly with nationalist movements,” continues the Human Rights Watch report.
The Wall Street Journal editorial of January 4, 1995, stated:
“It was Mr. Gorbachev’s recall, who in January 1990 chose to defend his use of violence against the independence-seeking Azerbaijan on the grounds that the people of this then-Soviet republic were heavily armed gangs of hooligans and drug-traffickers who were destabilizing the country and quite possibly receiving support from foreign governments.”
Gross violation of human rights and mass manslaughter in Azerbaijan caused little reaction of Western powers. Mikhail Gorbachev’s regime was adamantly supported against “heavily armed gangs of hooligans and drug-traffickers.”
The brutal use of force in Azerbaijan created an anti-force. It buried chances of preserving the collapsing empire and resurrected national movement for independence.
In 1991 Azerbaijan became independent.
В Азербайджане объявлен траур в связи трагическими событиями 20 января 1990 года, когда в Баку были введены советские войска. 20-го января 1990 года в 00 час.20 мин. советские войска прибывшие из других регионов СССР, численностью более 20 000 человек, без согласования с Президиумом Верховного Совета Азербайджанской ССР вторглись в город Баку. Тем самым были нарушены конституции СССР и Азербайджанской ССР, а также Конституционный закон о суверенитете Республики.
170 погибших, около 400 раненых. Среди них - мирные горожане: молодежь, старики, женщины, дети. Не обошлось без жертв и среди военнослужащих. Таков страшный итог акта трагедии, разыгравшегося на улицах Баку в ночь на 20 января 1990 года.
Ввод войск и объявление чрезвычайного положения были осуществлены на основе Постановления Президиума Верховного Совета СССР, подписанном М. Горбачевым вечером 19 января 1990 года. Постановление было принято на основании п. 14, статьи 119 Конституции СССР.
Согласия Верховного Совета Азербайджанской ССР на ввод чрезвычайного положения в г. Баку не было. Содержание постановления было доведено до народа Азербайджана лишь спустя 7 часов после вторжения войск в Баку.
С вводом войск в г. Баку началось страшное, невиданное преступление против мирного населения города и всего Азербайджана. В государстве, подписавшем Хельсинское и Венское соглашения попирались все гражданские и человеческие права миллионов людей в Азербайджане.
Захват Баку осуществлялся под командованием министра обороны Язова, силами войск МВД и КГБ СССР, а также регулярных частей Советской Армии и Военно-Морского Флота, с применением тяжелой военной техники, вертолетов и военных кораблей. Войска, обстреливая без предупреждения мирное население, вошли на улицы города, как из окраин, так и из войсковых частей, дислоцированных в черте города. Особые бесчинства военных имели место в пригородах, где население состоит исключительно из лиц азербайджанской национальности и где погромы (якобы явившиеся одной из причин ввода войск) были в принципе невозможны. В ходе широкомасштабной войсковой операции женщины, дети и старики разных национальностей сотнями гибли под гусеницами военной техники и обстрелами из современного стрелкового оружия с применением пуль со смещенным центром тяжести, запрещенных международными соглашениями. Видимо, нет необходимости объяснять, что пули и снаряды не выбирали своих жертв по национальному признаку. В эту трагическую ночь военнослужащие, забыв о милосердии в отношении к раненым, отключали электроэнергию в ряде больниц; шквалами выстрелов не допускали к больницам добровольцев для сдачи крови. Были обстреляны даже машины и медперсонал " Скорой помощи". Многие тяжелораненые были зверски добиты. В ряде места тяжелой военной техникой были раздавлены легковые автомобили вместе с людьми. Отмечены случаи грабежей, мародерства, акты вандализма среди военнослужащих. Желая скрыть следы своих бесчинств, военные власти прятали и сжигали трупы погибших. Свидетельством этого являются сотни пропавших без вести.
20-го января в знак протеста против зверств военщины, восстали несколько сот курсантов различных национальностей Бакинского общевойскового высшего военного училища, захватив часть Сальянских казарм со складом боеприпасов в центральной части города. Узнав о намерении военных властей вывести трупы погибших на военных кораблях, 50 гражданских судов, в том числе и нефтяные танкера заблокировали Бакинскую бухту. Они систематически обстреливались военными кораблями.
Город напоминал прифронтовую полосу. Над 2-хмиллионным городом, с нефтедобывающей и нефтеперерабатывающей промышленностью, кружились военные вертолеты с ракетами на борту. Захватив продовольственные склады, военные запрещали вывоз продуктов в магазины. Правда, нехватки в хлебе не было.
В больницах гибли люди из-за нехватки медикаментов, а Москва не позволяла их ввоз в республику, как из других регионов страны, так из-за рубежа.
22 января под дулами пулеметов установленных военными на крышах зданий прошли 1,5 миллионные процессии жителей Баку в память невинно расстрелянных жертв агрессии. Баку провожал в последний путь своих дочерей и сыновей: азербайджанцев, русских, евреев и др. национальностей.
В нагорном парке расположена Аллея Шехидов. Здесь находятся могилы героических азербайджанских дочерей и сыновей, которые боролись за независимость Азербайджана. Аллее шехидов поклоняется весь азербайджанский народ.
|
| Anti-armenia.ORG |
 |
